Κάλεσμα Φουριέ^{N+1} για τις φοιτητικές εκλογές

Posted on 2022/05/14 by fourierone

Είμαστε ανεξάρτητο πολιτικό σχήμα. Δραστηριοποιούμαστε στον χώρο του φυσικού ΕΚΠΑ. Μέσα απ’ τις παρεμβάσεις μας στις διαδικασίες του συλλόγου, συνεισφέρουμε στην αντιμετώπιση μιας σειράς στενά φοιτητικών ζητημάτων (π.χ. ποιότητα σπουδών, καθηγητικές αυθαιρεσίες) αλλά και ευρύτερων, όπως η κρατική καταστολή, η πατριαρχία, η καταπάτηση του ασύλου, ο ιμπεριαλισμός και ο φασισμός. Σκοπεύουμε να επεκτείνουμε τη δράση μας στην αντιμετώπιση της κλιματικής και οικολογικής κρίσης.

Θεωρούμε ότι ο καθένας και η καθεμιά γνωρίζει καλύτερα τις άμεσες ανάγκες του/της και γι’ αυτό σας καλούμε να αξιοποιήσετε τα μέσα του φοιτητικού συλλόγου για την ικανοποίησή τους. Επίσης προσπαθούμε να δώσουμε ένα παράδειγμα πολιτικοποίησης των ανένταχτων φοιτητών, που είναι και η πλειοψηφία. Στη βάση αυτής της λογικής επιδιώξαμε τη συγγραφή ανοιχτών πλαισίων (όπως στο ΑΠΘ την άνοιξη του ‘21), σε μια ζωντανή διαδικασία με την άμεση συμβολή όλων των παριστάμενων.

Ζητούμε την ψήφο σας, αλλά κυρίως σας ζητάμε να συμμετάσχετε την πολιτική ζωή του συλλόγου σύμφωνα με τη συνείδηση σας. Μην επαναπαύεστε σε λογικές ανάθεσης και αντιπροσώπευσης, αλλά εμπλακείτε άμεσα στο ανώτατο όργανο του Συλλόγου, τη Γενική Συνέλευση.

Ψηφίστε μας αν πιστεύετε ότι η φωνή μας αξίζει να συνεχίζει να ακούγεται στις διαδικασίες του συλλόγου υπό αυτούς τους όρους.

Τίποτα δεν χαρίζεται, όλα κατακτιούνται!

~Φουριέ

Posted in General, ~Φουριέ, Ανακοινώσεις, Προεκλογικά, Φυσικό Αθήνας | Comments Off on Κάλεσμα Φουριέ^{N+1} για τις φοιτητικές εκλογές

Άμεσα ΓΣ για την Αστυνομία στις Σχολές

Posted on 2022/05/12 by fourierone

Είναι ανάγκη να τεθούμε σε συναγερμό για την αστυνομική εισβολή στο ΑΠΘ και για την επικείμενη είσοδο της πανεπιστημιακής αστυνομίας σε όλες τις σχολές (στις 17 Μαϊου, σύμφωνα με δημοσιεύματα).

Θεωρούμε απαραίτητο να πραγματοποιηθεί άμεσα Γενική Συνέλευση με θεματική την είσοδο της αστυνομίας στα Πανεπιστήμια. Επιδιώκουμε η συνέλευση αυτή να γίνει με διαδικασία ανοιχτής και οριζόντιας διαμόρφωσης και συγγραφής του πλαισίου από το σώμα της συνέλευσης. Θεωρούμε πως οτιδήποτε άλλο αποτελεί προσβολή στη σοβαρότητα και το επείγον της κατάστασης.


Το τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ έλαβε απόφαση από τη ΓΣ του, η οποία διαμορφώθηκε μετά από παρόμοια διαδικασία συγγραφής ανοικτού πλαισίου. Πάντα επιδιώκουμε την άμεση εμπλοκή του σώματος στη διαμόρφωση των αποφάσεων της συνέλευσης, χωρίς περιττές διαμεσολαβήσεις. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, το θεωρούμε απολύτως απαραίτητο.
Τίποτα λιγότερο δεν είναι αρκετό, τίποτα λιγότερο δε μας αξίζει.

~Φουριέ

(H απόφαση της ΓΣ του ΦΣ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΠΘ:
https://www.kinimatorama.net/event/137938)

Posted in General, ~Φουριέ, Ανακοινώσεις, Γενική Συνέλευση, Φυσικό Αθήνας | Comments Off on Άμεσα ΓΣ για την Αστυνομία στις Σχολές

Επαναστατικές οργανώσεις και ατομική δέσμευση (Monsieur Dupont)

Posted on 2022/05/04 by fourierone

Κάποιες συμβουλές για επαναστάτες

  1. Δε χρειάζεται να ενταχθείτε κάπου – θέστε τους δικούς σας όρους συμμετοχής στο χώρο.
  2. Δώστε μόνο ό,τι αισθάνεστε άνετα να δώσετε.
  3. Μην ανέχεστε ποτέ την ηθική πίεση να συμμετέχετε σε “δράσεις”. Ως απάντηση στους ιερείς του ακτιβισμού πείτε “να μην κάνουμε τίποτα” για να τοποθετήσετε την κουβέντα σε άλλη βάση.
  4. Η επανάσταση δεν εξαρτάται από την υιοθέτηση μιας συγκεκριμένης ‘συνείδησης’ απο πλευράς σας, οπότε μη δεσμεύεστε σε ορθοδοξίες και μη τις απαιτείτε από άλλους.
  5. Όλες οι ομάδες επιζούν στην πραγματικότητα μόνο χάρη στη δουλειά ενός-δυο ατόμων, οπότε αν συνεισφέρετε με οποιονδήποτε τρόπο κάνετε περισσότερα απ’ ότι οι πιο πολλοί – και πάντα να μιλάτε ως ο εαυτός σας κι όχι εκ μέρους της ομάδας.
  6. Είναι εφικτό να είστε υπέρ της επανάστασης και να ζείτε μια κανονική ζωή· μη το σκάσετε στο Brighton (σ.τ.μ: ούτε στα Εξάρχεια)· μην υιοθετείτε μια εξτρεμιστική προσωπικότητα· μη μπερδεύετε την ποπ/ναρκο/drop-out κουλτούρα με την επανάσταση.
  7. Αν προσπαθήσετε να “ζείτε” την πολιτική σας θα διαχωρίστειτε ακόμα περισσότερο από τους άλλους ανθρώπους, περιορίζοντας έτσι τις κοινές εμπειρίες και οπτικές.
  8. Προσπαθήστε να δεσμευτείτε μακροπρόθεσμα αλλά με μικρή ένταση, κατάλαβετε ότι ο πρώιμος ενθουσιασμός θα ξεθωριάσει καθώς ο,τι κάνετε θα πέφτει στο κενό και θα καταλήγει σε αποτυχία.
  9. Θυμηθείτε οτι ο ρόλος των υπέρμαχων της επανάστασης δεν είναι να κάνουν επανάσταση, αλλα να ασκούν κριτική στις απόπειρες που ισχυρίζονται ότι είναι επαναστατικές – με άλλα λόγια: να ωθούν οσους πολιτικοποιούνται προς μια φιλοεπαναστατική συνείδηση.
  10. Ακριβώς το ότι στο μέλλον θα απογοητευτείτε και θα εξαντληθείτε, και θα θεωρείτε τους υπέρμαχους της επανάστασης άχρηστους, δε συνεπάγεται ότι η επανάσταση δεν έχει ελπίδα.
  11. Να θυμάστε ότι η επανάσταση καταργεί τους επαναστάτες, δεν τους κανονικοποιεί.
  12. Ξεκινήστε ασκώντας κριτική σε κάθε κλίκα. Αν είστε σε μια διαδήλωση και κοιτάτε γύρω σας και όλοι είναι ντυμένοι το ίδιο με ‘σας κι έχουν όλοι την ίδια ηλικία, κάτι πάει στραβά – περιμένετε να υπάρχουν κρυμένες ατζέντες και προσωπικά φέουδα.
  13. Οι ομάδες πρέπει να υπάρχουν μόνο για την επίτευξη ενός προαποφασισμένου βραχυπρόθεσμου στόχου. Όλες οι ομάδες που έχουν υπάρξει για πάνω από 5 χρόνια έχουν ξεπεράσει τη χρησιμότητά τους.
  14. Μην απορροφάστε σε σταυροφορίες για ένα συγκεκριμένο θέμα, εκτός αν επιθυμείτε προσωπικά μια συγκεκριμένη μεταρρύθμιση· η επανάσταση δε μπορεί να προκύψει ως δια μαγείας απ’ τα δικαιώματα των ζώων, τη νομιμοποίηση της κάνναβης, την ειρήνη, κοκ.
  15. Υπάρχει μια κυκλική τάση στις ομάδες να “βάζουν πλάτη” εν όψει μεγάλων αντικαπιταλιστικών events – αντισταθείτε σ’ αυτό, αναρρωτηθείτε γιατί οι ομάδες ενθουσιάζονται τοσο πολύ με θεάματα, και μετά σκέφτείτε τη μέρα μετά την Πρωτομαγιά.
  16. Όταν κάποιος κάνει έναν ισχυρισμό, αναρωτηθείτε σιωπηρά: ποιος μιλάει, τί εννοεί πραγματικά – τί θέλουν από μένα;
  17. Πολλοί υπέρμαχοι της επανάστασης έχουν αξιοπρεπείς δουλείες και προέρχονται από άνετα περιβάλλοντα και μετα λένε ψέμματα γι’ αυτο/υιοθετούν προφορά προλετάριου, κλπ. Έχουν ένα δίχτυ ασφαλείας. Εσείς; Μη δίνετε πάρα πολλά.
  18. Μη ψάχνετε για ιδεολογική καθαρότητα, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Αν σας ταιριάζει, αν έχετε κάποιο λόγο, τότε μπορείτε να συμμετέχετε όσο θέλετε ως άτομα σε οποιαδήποτε ρεφορμιστική πολιτική ομάδα ή οργανισμο, αρκεί να μη του αποδίδετε “επαναστατική” σημασία. Η συνείδησή σας για την επανάσταση πρέπει να μένει διαχωρισμένη από κάθε προσωπική και πολιτική δραστηριότητα.
  19. Δεν υπάρχει λόγος να ψάχνετε για “γεγονότα” – θα σας βρουν αυτά. Μ’ αυτόν τον τρόπο η αποδοτικότητά σας θα μεγεθυνθεί γιατί θα είστε έτοιμοι και θα δράσετε με συγκεκριμένο τρόπο απ’ τον οποίο οι γύρω σας άνθρωποι θα διδαχθούν, πχ, αλληλεγγύη, “εμείς και αυτοί”, “όλα ή τίποτα” και παρόμοιες οπτικές.
  20. Αν βοηθάει, σκεφτείτε το ως εξής: είστε ένας πράκτορας απ’ το μέλλον· πρέπει να ζήσετε μια κανονική ζωή στις συνθήκες όπου έχετε βρεθεί. Ίσως δε μιλάτε ποτέ σε κανέναν για ό,τι σκέφτεστε, αλλά δεν έχει σημασία γιατί όταν η κατάλληλη κατάσταση προκύψει, θα είστε σε θέση να πειτε το σωστό, γιατί αυτός είναι ακριβώς ο δικός σας ρόλος  (και κανενός άλλου). Όλον αυτόν τον καιρό ετοιμάζεστε να κάνετε τη συνεισφορά σας, μια μέρα θα κάνετε κάτι, και δεν έχετε ιδέα τί είναι αυτο, αλλά θα είναι σημαντικό.

(Πηγή: https://libcom.org/article/revolutionary-organisations-and-individual-commitment-monsieur-dupont, Μετάφραση: ~Φ)

Posted in ~Φ, Θεωρία, Μεταφράσεις, Προεκλογικά | Comments Off on Επαναστατικές οργανώσεις και ατομική δέσμευση (Monsieur Dupont)

Κάλεσμα στη ΓΣ στις 10/11/2021

Posted on 2021/11/09 by fourierone

Κάθε φορά που πλησιάζει η 17 Νοέμβρη, όλος ο κινηματικός κόσμος θυμάται πόσο επίκαιρα παραμένουν αυτά τα γεγονότα ως επιστέγασμα προηγούμενων αγώνων και ως αναφορά για τους αγώνες και τις διεκδικήσεις του μέλλοντος. Ο αποσυμβολισμός του Πολυτεχνείου όσο και άλλων συμβόλων της μεταπολίτευσης βρίσκεται ψηλά στην αντιδραστική ατζέντα, η οποία θέλει τα γεγονότα και οι κατακτήσεις του παρελθόντος να εκχυδαϊστούν και να ξεχαστούν. Ταυτόχρονα όμως, η επίκληση στους παλιούς αγώνες και τα παλιά σύμβολα δεν επαρκεί για να μας οδηγήσει σε νέες νίκες. Ο ευρύτερος κινηματικός χώρος, παρά επιμέρους (μικρές) επιτυχίες, δεν έχει στόχους συγκρίσιμους με τα παλιά οράματα που οδήγησαν στις κατακτήσεις τις οποίες θεωρεί κληρονομιά του. Θεωρούμε σημαντικό να διατηρήσουμε τη μνήμη, όμως ακόμη πιο σημαντικό είναι να σκεφτούμε το μέλλον απο εδώ που είμαστε και να δημιουργήσουμε νέα πολιτική, όχι απαραίτητα “για της γεννιάς μας τα Πολυτεχνεία” αλλά για τις άμεσες ανάγκες μας όπως μόνο εμείς μπορούμε να τις αντιληφθούμε. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από ζωντανή πολιτική που εμπλέκει όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο και τον κάνει να παίρνει τη ζωή του στα χέρια του, να μη θεωρεί αγγαρεία τη διαχείριση των προβλημάτων του, να μην ανέχεται, να μην ακολουθεί και να μην αναθέτει. Στη δεδομένη χρονική στιγμή, νομίζουμε ότι το πιο επίκαιρο “σημείο” των γεγονότων του Πολυτεχνείο είναι το εξής: Μέσα στην κανονικότητα της Χούντας, μέσα στον πάγο και στη δημόσια αποδοχή της δικτατορίας μετά από πενιχρές προσπάθειες αντίστασης λιγοστών ανθρώπων, σχεδόν αντανακλάστικα, τα υπόγεια ρεύματα της δυσαρέσκειας και της καταπιεσμένης οργής απέναντι στο καθεστώς βρήκαν μια απροσδόκητα μαζική έκφραση, έγιναν μια φωνή που δε μπορούσε πια να αγνοηθεί, και γι’ αυτό ακόμα τη θυμόμαστε, και γι’ αυτό πολλοί θέλουν να ξεχαστεί.

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΦΣ ΑΥΡΙΟ ΣΤΙΣ 14:00
~Φουριέ

Posted in ~Φουριέ, Ανακοινώσεις, Γενική Συνέλευση, Πολυτεχνείο, Φυσικό Αθήνας | Comments Off on Κάλεσμα στη ΓΣ στις 10/11/2021

Κάλεσμα στη Γενική Συνέλευση στις 3 Νοεμβρίου 2021

Posted on 2021/10/29 by fourierone

Εδώ και πολύ καιρό, τουλάχιστον από την αρχή της πανδημίας αλλά και πιο πριν, βιώνουμε μια ολοένα αυξανόμενη ένταση της κρατικής βίας. Με αφορμή την υγειονομική κρίση βιώσαμε έντονα την καταστολή και την πειθαρχία σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας. Ωστόσο είναι ξεκάθαρο το γεγονός ότι η βία αυτή του κράτους έχει ξεπεράσει τα λεγόμενα προσχήματα.

Στις 22 Σεπτέμβρη ο Νίκος Σαμπάνης, Ρομά, έπειτα από καταδίωξη έπεσε νεκρός από πυρά αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ στο Πέραμα. Αμέσως έγινε γνωστό ότι συνέβη “συμπλοκή” μεταξύ “γνωρίμων στις αρχές κακοποιών” και αστυνομικών, κατά τη διάρκεια της οποίας οι ζωές των τελευταίων απειλήθηκαν. Ήταν άγνωστο εάν οι φερόμενοι ως κακοποιοί έφεραν όπλα, αλλά σε κάθε περίπτωση, προσπάθησαν να “μετατρέψουν ένα αυτοκίνητο σε όπλο”, εμβολίζοντας τις μοτοσυκλέτες των αστυνομικών και τραυματίζοντας, “ελαφρά ευτυχώς”, κάποιους από αυτούς. Οι αστυνομικοί “αμύνθηκαν” πυροβολώντας κατά του οχήματος, και από τη “συμπλοκή” ανασύρθηκε νεκρός ο “20χρονος οδηγός” Νίκος Σαμπάνης, ακόμα ένας επιβάτης του οχήματος συνελήφθη ενώ ένας τρίτος διέφυγε. Αργότερα έγινε γνωστό ότι ο Νίκος Σαμπάνης δεν ήταν ούτε 20 χρονών, ούτε εγκληματίας, ούτε οδηγός του οχήματος. Μάλιστα έγινε γνωστό ότι κανένας αστυνομικός δεν είχε τραυματιστεί· οι αστυνομικοί είχαν εντολή να σταματήσουν την καταδίωξη, την οποία και αγνόησαν, χρησιμοποιώντας 36 σφαίρες για την εξουδετέρωση του “κινδύνου”. Η δικαιοσύνη, κάνοντας τη δουλειά της, διερευνά το περιστατικό και τον χαμό του νεαρού πολίτη, χωρίς ωστόσο να προβαίνει σε “αχρείαστες εκδηλώσεις βαρβαρότητας”. Γι’ αυτό και άφησε ελεύθερους τους αστυνομικούς μετά την προανάκριση.

Όλες οι αρχικές πληροφορίες που μεταδόθηκαν αποδείχθηκαν ελλιπείς ή ψευδείς, όπως συνέβη και στην περίπτωση της δολοφονίας του Ζακ Κωστόπουλου από “καθωσπρέπει πολίτες” με τη συνδρομή αστυνομικών. Αποτελεί πάγια τακτική του κρατικού μηχανισμού να επιτίθεται στο ήθος των θυμάτων και να χαϊδεύει τα αιμοχαρή αντανακλαστικά το “απλού, φιλήσυχου κόσμου” ο οποίος χρειάζεται προστασία από κακοποιά στοιχεία και την αναθέτει σε δημίους και τιμωρούς. Μέλη της κυβέρνησης εξέφρασαν άμεσα πολιτική στήριξη στους αστυνομικούς “που έκαναν το καθήκον τους”, παρά το γεγονός ότι παραβίασαν τους νόμους που υποτίθεται ότι είναι επιφορτισμένοι να επιβάλουν. Όχι ότι η τήρηση των νόμων θα έσωζε τις ζωές των αδύναμων του συστήματος. Η ζωή του Σαμπάνη κόστιζε λιγότερο από ένα κλεμμένο αυτοκίνητο. Την έχασε επειδή παρανόμησε. Σε αντίθεση με αυτό που θα μπορούσε κανείς απλοϊκά να σκεφτεί, δεν είμαστε όλοι Ζακ, ούτε όλοι Νίκος Σαμπάνης. Δεν είναι το ίδιο πιθανό να καταλήξουμε δολοφονημένοι ως δυνητικά επικίνδυνα στοιχεία. Κι όσο δεν κάνουμε κάτι γι’ αυτό, επωφελούμαστε κι εμείς άμεσα απ’ αυτές τις αιμοσταγείς δομές. Αλλά ποτέ δε θα ξέρουμε εκ των προτέρων πότε θα είναι η σειρά μας.

Η δολοφονία αυτή είναι μόνο μία απ’ τις πολλές εκφάνσεις της κλιμάκωσης της κρατικής βίας. Μια άλλη είναι η βίαιη καταστολή στις πορείες, όπως αυτές στις 25-26/10.

Η πορεία στις 25/10 ήταν για τη δολοφονία του Σαμπάνη. Αυτή στις 26, ήταν για την απαίτηση συλλογής DNA από 14 φοιτητές που δραστηριοποιούνται πολιτικά εντός του πανεπιστημίου. Οι λεπτομέρειες της υπόθεσης αυτής είναι γνωστές απ’ τα κείμενα που έχουν προκύψει από σχετική συνέλευση, καθώς κι από αποφάσεις φοιτητικών συλλόγων. Οι 14 είχαν συλληφθεί στην περσινή κατάληψη της πρυτανείας του ΕΜΠ στις 17/11. Σε κάποια μη παράνομα αντικείμενα που βρέθηκαν εντός της κατάληψης, βρέθηκε DNA το οποίο ταυτοποιήθηκε με DNA που είχε βρεθεί το 2014 σε μη παράνομα αντικείμενα που συλλέχθηκαν μετά από πορεία για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Προφανώς, πρέπει να βρεθεί ποιος ήπιε μπύρα εντός της πρυτανείας το 2020 και είχε ματώσει η μύτη του σε μια πορεία το 14 ενώ ήταν ανήλικος. Η ελληνική δικαιοσύνη έχει ιστορικό καφκικών διώξεων εναντίον ανεπιθύμητων ανθρώπων που για κάποιο λόγο πρέπει να βάλουν μυαλό. Η αθωότητα δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να μη μπλέξεις. Ο Θεοφίλου έμεινε 5 χρόνια στη φυλακή μέχρι να αθωωθεί, η Ηριάννα κι ο Περικλής 1 χρόνο. Για πληρότητα αναφέρουμε ότι η αυτοδιάθεση του γενετικού υλικού προστατεύεται απ’ το Σύνταγμα. Για άλλη μια φορά ας δώσουμε σημασία στα προσχήματα. Το κράτος ανέκαθεν παραβιάζει τους δικούς του νόμους όταν το εξυπηρετεί, άλλα όταν δεν το κρύβει, σημαίνει ότι έχει ελάχιστα πράγματα να φοβάται. Εμείς περισσότερα…

Στις πορείες 25-26/10 γίναμε μάρτυρες και της ανεξέλεγκτης αστυνομικής βίας απέναντι σε περαστικούς που είτε δεν κοίταξαν τη δουλειά τους είτε απλά βρέθηκαν στο “λάθος μέρος τη λάθος στιγμή”. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε τις περιπτώσεις τραυματισμού περαστικής γυναίκας με αποτέλεσμα την εξάρθρωση του ώμου της, της επίθεση σε δικηγόρο που “τόλμησε να πει” σε άντρα των ΜΑΤ να πάρει το πόδι του από το λαιμό διαδηλωτή και σε διερχόμενο μοτοσικλετιστή τον οποίο προσπάθησαν να κατεβάσουν από τη μηχανή του ως ύποπτο στο “χώρο του εγκλήματος”. Οι κινήσεις των ΜΑΤ δείχνουν ότι προσπάθησαν να διαλύσουν την πορεία πριν καν αυτή ξεκινήσει ενώ η έντονη βία είχε ως αποτέλεσμα των βαρύ τραυματισμό πολλών εκ των διαδηλωτών. Οι συλληφθέντες της πορείας στην πλειοψηφία τους τραυματίστηκαν με αποτέλεσμα να οδηγηθούν στο νοσοκομείο. Δύο από αυτούς είναι συμφοιτητές μας. Δεν πιστεύουμε ότι μπορούμε να παραμείνουμε άπραγοι.

Γι’ αυτούς τους λόγους καλούμε στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου την Τετάρτη 3/11. Πιστεύουμε ότι είναι επιτακτική ανάγκη να γίνουν απ’ τους Φοιτητικούς Συλλόγους δράσεις και κινητοποιήσεις ενάντια στην κρατική βία και την καταστολή. Στη βάση αυτών των ζητημάτων καλούμε σε συζήτηση και διαμόρφωση πρότασης εντός της συνέλευσης. Προτείνουμε αυτή να γίνει με ανοιχτή και οριζόντια διαδικασία κυκλικών τοποθετήσεων πάνω σε θέματα που θα προαποφασιστούν απ’ το ίδιο το σώμα στην αρχή της Συνέλευσης.

Posted in General, ~Φουριέ, Ανακοινώσεις, Γενική Συνέλευση, Επικαιρότητα, Φυσικό Αθήνας | Comments Off on Κάλεσμα στη Γενική Συνέλευση στις 3 Νοεμβρίου 2021

Μήνυμα προς τους Πρωτοετείς

Posted on 2021/10/05 by fourierone

Ως το σχήμα ΦουριέN+1 απλά θέλουμε να σας τονίσουμε την ανάγκη να συμμετέχετε στις συλλογικές διαδικασίες της σχολής. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι καθένας/μια έχει τον πρώτο λόγο και την άμεση γνώση των προβλημάτων και των ζητημάτων που τον/την αφορούν, και πως γι’ αυτόν τον λόγο δεν χρειάζεται σωτήρες και αυθεντίες. Ωστόσο, όλοι έχουμε ψευδείς ιδέες και περιοριστικές προκαταλήψεις για όλα τα ζητήματα, οι οποίες μπορούν να περιοριστούν μόνο με την απόκτηση νέων εμπειριών και κατανόησης αυτού που είτε νομίζουμε ότι ξέρουμε καλά, είτε το φοβόμαστε.

Συγκεκριμένα σας καλούμε να μην ακούσετε την κυρίαρχη προπαγάνδα που κάνει πολλούς να πιστεύουν ότι ο Σύλλογος είναι στην καλύτερη περίπτωση χάσιμο χρόνου και στη χειρότερη ένα καταφύγιο ανθρώπων που θα σας ασκήσουν βία αν διαφωνήσετε. Προφανώς, όποιος συμμετέχει σε μια δημόσια συζήτηση μπορεί να υποστεί κριτική, συχνά σε έντονους τόνους. Αυτό δεν είναι βία. Ο Σύλλογος λειτουργεί καλά μόνο αν γίνονται γόνιμες Γενικές Συνελεύσεις. Στηρίξτε τες για να γίνουν η δύναμή σας.

Κάποιοι μπορεί να έχουν αμφιβολίες για “την ύπαρξη πολιτικής μέσα στις σχολές”. Σχετικά με αυτό:

  • Μπορεί κάποιος να επιβάλλει το αντικείμενο και το ύφος της συζήτησης ενός συλλόγου που λειτουργεί πραγματικά ελεύθερα, εκτός απ’ το ίδιο του το σώμα; Αν η μεγάλη πλειοψηφία αυτών που συμμετέχουν σε έναν σύλλογο επιλέγουν να οργανώνονται και να συσπειρώνονται με συγκεκριμένο τρόπο, μπορεί κανείς να τους εμποδίσει; Ακόμα περισσότερο, πρέπει;

  • Πού τραβάει κανείς τη γραμμή ανάμεσα στο “ατομικό”, το “συλλογικό” και το “πολιτικό” συμφέρον; Μήπως υπάρχει κανείς που δεν επηρεάζεται απ’ τη στάση της κοινωνίας, της πολιτικής, του κράτους κ.α. στην άμεση καθημερινότητά του; Όσο περισσότερο κανείς παίρνει στα χέρια του τη ζωή του τόσο περισσότερο βλέπει περιορισμούς που δεν υπήρχαν πριν. Το πρώτο στάδιο της ελευθερίας μοιάζει να είναι η συνείδηση των περιορισμών. Και πολλές φορές φαίνεται ότι για να μπορέσουμε να καλύψουμε τα στενά, εγωιστικά μας συμφέροντα είναι απαραίτητο να πιέσουμε για ευρείες δομικές αλλαγές που μπορεί να αφορούν όλο το τμήμα, όλο το πανεπιστήμιο, ακόμα κι όλη την κοινωνία.

  • Η διαμάχη μεταξύ “πραγμάτων που μας αφορούν” και “γενικότερων ζητημάτων” συχνά είναι σύγκρουση όρων. Είμαστε συνάδελφοι άρα έχουμε ένα minimum κοινών συμφερόντων, ανήκουμε σε μια ηλικιακή ομάδα η οποία ζει σε ιδιαίτερες συνθήκες, ενώ τα οικονομικά συμφέροντα των περισσότερων βρίσκονται επίσης σε συμφωνία. Κάτι που είναι “καλό” για έναν μας είναι “καλό” και για τους υπόλοιπους, ενώ αν διεκδικήσουμε συλλογικά αυτά που μας αφορούν θα είμαστε πιο αποτελεσματικοί απ’ ότι ο καθένας μόνος του.

Λόγω των παραπάνω, πιστεύουμε ότι η δράση στο Σύλλογο είναι εγγενώς πολιτική, και πως αυτό δε πρέπει να δυσαρεστεί ούτε να φοβίζει κανέναν. Ωστόσο, βασική αρχή μας είναι πως για να σκεφτεί κανείς πολιτικά πρέπει να ξεκινήσει απ’ τις άμεσες ανάγκες του, που μόνο αυτός γνωρίζει, να τις κατανοήσει, να τις προωθήσει και τελικά, μέσα από συλλογική δράση, να βελτιώσει τη ζωή του. Θεωρούμε πως δεν μπορείς να δεις τη “μεγάλη εικόνα” αν πρώτα δεν κατακτήσεις τη μικρή, και πως το να προσπαθείς να χρησιμοποιείς οποιαδήποτε θεωρία με τρόπο διαφορετικό απ’ ότι ένα εργαλείο ή μέσο αποτυγχάνει και αποξενώνει.

Σχετικά με τα ζητήματα επικαιρότητας:

Ο δεύτερος χρόνος της πανδημίας φτάνει στο τέλος του και πολλοί φοιτητές δεν έχουν δει τα πανεπιστημιακά έδρανα παρά μόνο εξ’ αποστάσεως και δεν έχουν βιώσει την κοινότητα του Πανεπιστημίου. Η δημόσια υγεία έχει χρησιμοποιηθεί ως αφορμή για την υπονόμευση στοιχείων της δημόσιας ζωής που κάνουν την καθημερινότητα μας να αξίζει. Όμως η πανδημία υπάρχει. Προστατέψτε την υγεία σας. Οφείλετε στους εαυτούς σας να μην ανεχτείτε ελλιπή μέτρα προστασίας κι να αξιοποιήσετε όλα τα διαθέσιμα μέσα. Το ιδεολόγημα της ατομικής ευθύνης είναι αληθές μόνο υπό το εξής πρίσμα: Κανείς δε θα νοιαστεί για την υγεία σας πιο πολύ απ’ ότι εσείς, και σίγουρα όχι το κράτος. Να είστε προσεκτικοί χωρίς να προβαίνετε σε άκριτες εκδηλώσεις πειθαρχίας.

Η επίθεση στο πανεπιστημιακό Άσυλο προπαγανδίζεται με διάφορα μέσα και σε όλους τους τόνους. Νομικά έχει ήδη καταλυθεί, ενώ προχωράει η σύσταση σώματος πανεπιστημιακής αστυνομίας. Ταυτόχρονα, το ΕΚΠΑ μόλις σύστησε νέο σώμα φύλαξης και δρομολογεί την εγκατάσταση συστήματος επιτήρησης στους πανεπιστημιακούς χώρους. Γρήγορα θα ανακαλύψετε ότι η προπαγάνδα περί “επικίνδυνου” πανεπιστημιακού χώρου εξαιτίας του ασύλου είναι, απλά, προπαγάνδα. Οι φοιτητές περιφρουρούν το άσυλο όποτε χρειάζεται.

Ζούμε σε επικίνδυνες πολιτικές συγκυρίες, με την πολιτική δράση να κινδυνεύει να ατονίσει και φασιστικές δυνάμεις ανασυντάσσονται και επιτίθενται ξανά. Είναι πραγματικά επείγον να επιθυμήσουμε να αναλάβουμε δράση για να αναχαιτίσουμε αυτό το φαινόμενο το οποίο μας φέρνει πίσω σε σκοτεινές εποχές. Στην πάλη αυτή, χώροι πραγματικά ελεύθεροι όπως ο χώρος του πανεπιστημίου θα βοηθήσουν στον αγώνα μας και είναι ανάγκη να διατηρηθούν πάση θυσία.

Παρά τις ιδιαίτερες προκλήσεις της περιόδου που διανύουμε -ή μάλλον εξαιτίας τους- ένα πράγμα είναι εμφανές: Δε μπορείς να κερδίσεις χωρίς πρώτα να αγωνιστείς.

Τίποτα δε χαρίζεται, όλα κατακτιούνται!

~ΦουριέΝ+1

Posted in ~Φουριέ, Ανακοινώσεις, Επικαιρότητα, Καλωσόρισμα, Φυσικό Αθήνας | Comments Off on Μήνυμα προς τους Πρωτοετείς

Τί να κάνουμε

Posted on 2021/04/07 by fourierone

7 Απριλίου 2021.

Βρισκόμαστε το πολύ μερικές εβδομάδες μακριά απ’ τη μόνιμη εγκατάσταση αστυνομίας στους πανεπιστημιακούς χώρους για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση. Είναι προφανές ότι δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια αναμονής και πως η απάντηση σε αυτούς τους σχεδιασμούς περιμένει να δοθεί άμεσα. Σε αυτή τη συγκυρία, καθένας που κατανοεί τί συμβαίνει έχει να επιλέξει είτε να δράσει είτε να παραμείνει αδρανής.

Οι πανεπιστημιακοί χώροι είναι οι δικοί μας χώροι και θεωρούμε σημαντικό να παραμείνουν έτσι. Όπως δε θέλουμε αστυνομικούς στα σπίτια μας, έτσι δε θέλουμε και στις σχολές μας. Συνεπώς, είναι ανάγκη να επανοικειοποιηθούμε άμεσα τους χώρους μας, πριν τους καταλάβουν οι αστυνομικές δυνάμεις. Όταν οι πρώτες μονάδες ΟΠΠΙ επιχειρήσουν να εισβάλλουν στις σχολές, πρέπει να μας βρουν ήδη μέσα. Ανεξαρτήτως επιμέρους πολιτικών διαφωνιών, καλούμαστε να συγκλίνουμε σε ένα ελάχιστο πλαίσιο κοινής δράσης, το οποίο θεωρούμε πως είναι η κατάληψη όσο το δυνατόν περισσότερων πανεπιστημιακών χώρων, άμεσα.

Βρισκόμαστε εν μέσω μιας επικίνδυνης πανδημίας, όπου η κρατική διαχείριση θέτει ως προτεραιότητα την αυταρχικοποίηση των μηχανισμών της κι όχι την προστασία της υγείας μας, όπως διατείνεται. Σε αυτά τα πλαίσια, έχει σημασία να σκεφτόμαστε πότε αξίζει να πάρουμε το ρίσκο όταν επιλέγουμε να δράσουμε. Είναι ανάγκη να προσέξουμε τη δική μας υγεία και των άλλων, όμως είναι προφανές ότι εμείς οι ίδιοι νοιαζόμαστε γι’ αυτή περισσότερο απ’ ότι το κράτος. Και σε κάποια θέματα, ανεξαρτήτως των συνθηκών, απλά δε μπορούμε να παραμείνουμε αδρανείς.

Σε πανεπιστήμια της επαρχίας, ανάλογες δράσεις ήταν μαζικές, διαρκείς και επιτυχημένες, ιδιαίτερα στο ΑΠΘ. Στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο μάλιστα, οι μαζικές καταλήψεις ξεκίνησαν πρωτοβουλιακά, από ένα τμήμα (Φυσικό ΑΠΘ). Στη συνέχεια το ρεύμα επεκτάθηκε στις υπόλοιπες σχολές, με αποκορύφωμα την κατάληψη της πρυτανείας ΑΠΘ, η οποία έγινε σημείο αναφοράς στη δημόσια συζήτηση και οδήγησε στην αποκάλυψη των προθέσεων τόσο της πολιτικής ηγεσίας της αστυνομίας (Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη) όσο και στην διαπίστωση της στάσης της διοίκησης του πανεπιστημίου. Ένα μήνα αργότερα, οι καταλήψεις συνεχίζονται σε όλη τη ΣΘΕ ΑΠΘ με τακτικές συνελεύσεις που έχουν απαρτία και πλούσια προγράμματα δράσεων κι εκδηλώσεων που συνιστούν πραγματική επανοικειοποίηση των για πάνω από ένα χρόνο νεκρών πανεπιστημιακών χώρων. 

Οι σχολές της Αθήνας έχουμε αφήσει τις σχολές της επαρχίας μόνες τους στη δράση κατά της κατασταλτικής πολιτικής, ενώ βρισκόμαστε στο κέντρο των εξελίξεων κι έχουμε βιώσει συχνά από πρώτο χέρι τις προθέσεις της, με γεγονότα ακραίας βίας και κατάλυσης κάθε προσχήματος, όπως τα “μεμονωμένα περιστατικά” της Νέας Σμύρνης. Κανείς δε μπορεί πλέον να ισχυρίζεται ότι δε γνωρίζει ποια είναι η δουλειά της αστυνομίας. Μπορεί μόνο να επιλέγει συνειδητά να την υπερασπίζεται, με ο,τι αυτό συνεπάγεται, ή να αναλάβει δράση για να αποτρέψει την περαιτέρω επέκτασή της σε άλλες σφαίρες των ζωών μας.

Θέτουμε λοιπόν ως στρατηγικό στόχο τις καταλήψεις όχι μόνο για λόγους κλιμάκωσης, αλλά και για λόγους συμπαράστασης και ισχυροποίησης του αγώνα που ήδη έχει ξεκινήσει στα άλλα πανεπιστήμια. Η απάντησή μας δε μπορεί να περιμένει άλλο και δεν μπορεί να είναι συμβολική.

Γνωρίζουμε ότι ο στρατηγικός στόχος είναι μαζικές και γενικευμένες καταλήψεις. Ωστόσο έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι η κατάληψη έστω και μιας σχολής, όπως του Φυσικού Αθήνας, έχει σημαντικές πιθανότητες να μαζικοποιηθεί, να επαυξηθεί και να γενικευτεί. Γι’ αυτό θεωρούμε ότι είναι ανάγκη να ψηφιστεί κατάληψη της σχολής μας απ’ τη Γενική Συνέλευση του ΦΣ, με πλαίσιο διαμορφωμένο από ανοιχτές διαδικασίες, με κύριο αίτημα την επανοικειοποίηση των χώρων μας και μακριά από λογικές ανάθεσης και γραφειοκρατίας. Αν ξεκινήσουμε εμείς θα ακολουθήσουν κι άλλοι.

Κανείς δε μπορεί να μιλήσει εξ’ ονόματός μας χωρίς εμάς. Όποιος διαφωνεί μ’ αυτό που ετοιμάζεται να γίνει καλείται να αναλάβει δράση άμεσα, κι ίσως καταφέρουμε να το αποτρέψουμε.

-Στηρίζουμε κάθε πρωτοβουλία συντονισμού και διαμόρφωσης πλαισίων-

-Πιέζουμε για οριζόντιες και ανοιχτές διαδικασίες-

-Θέτουμε ως στόχο τις καταλήψεις-

~Φουριέ Ν+1

Posted in General, ~Φουριέ, Ανακοινώσεις, Επικαιρότητα, Φυσικό Αθήνας | Comments Off on Τί να κάνουμε

‘treat all resistance as if it were less than you might justifiably fear’

Posted on 2021/02/21 by fourierone
Kant’s advice to the imperial war-machine in his third critique can be summarized as: ‘ treat all resistance as if it were less than you might justifiably fear’.
—Nick Land
Αυτή η συμβουλή φαίνεται πλήρως εναρμονισμένη με το δόγμα και τη συμπεριφορά της κυβέρνησης η οποία με απροκάλυπτη “υπερηφάνεια” καταφέρνει να καλύπτει και να απορροφά αποτελεσματικά οποιοδήποτε πολιτικό κόστος θα έπρεπε να της προκαλεί κλυδωνισμούς.
Η ίδια η έννοια της κοινής γνώμης προϋποθέτει έναν θεμελιώδη διαχωρισμό, μεταξύ όσων έχουν τα μέσα να πράττουν και πρόσβαση στην πληροφορία, ειναι “in the know and out to act” και των υποκειμένων που λαμβάνουν τα σήματα όσων ανήκουν στην πρώτη κατηγορία. Η κοινή γνώμη, ακόμα κι οταν παρουσιάζει στοιχεία αυτοκαθορισμού, θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ρευστό που μπορεί να κατευθυνθεί με τις καταλληλες ενέργειες, αρκεί αυτός που κάνει αυτές τις ενέργειες να μη πνιγεί από αδεξιότητα ή κάποιο ατύχημα. Σε καθε περίπτωση όμως, η “κοινή γνώμη” ουσιαστικά έχει νόημα μόνο για όποιον μπορεί με οποιαδήποτε έννοια να αποκοπεί απ’ αυτή και να τη δει απ’ έξω, σαν τρίτος πάρατηρητής, σαν “το μάτι του θεού”. Συνεπώς, είναι ένας όρος απόλυτα φυσικός για μια οντότητα όπως το κράτος και τα συμπλέγματα γύρω απ’ αυτό, που έχουν δυνατότητα μαζικής απεύθυνσης στο πλήθος και ανατροφοδότησης/διαλόγου με αυτό ως μια ενιαία οντότητα, κι όχι μόνο με κομμάτια της ξεχωριστά. Η “διαχείριση της κοινής γνώμης” δεν ελέγχει απλά την κοινή γνώμη. Την δημιουργεί, ομογενοποιώντας διαφορετικές προβληματικές των επιμέρους σωμάτων, συστημάτων, επιδιώξεων και στρέφοντάς τες προς κοινές κατευθύνσεις. Η κοινή γνώμη χωρίς τη διαχείρισή της έχει τόσο νόημα όσο το κοινό ενός θεάτρου έχει νόημα να λέγεται έτσι αν δεν υπάρχουν ηθοποιοί στη σκηνή.
Μιλώντας για θέατρο, το σκάνδαλο Λιγνάδη αποκτά σημαντική δημοσιότητα και γίνεται εστιακό σημείο πολύχρονης συσσωρευμένης οργής ανοιχτών κοινωνικών τραυμάτων. Ο επικοινωνιακός χειρισμός του γίνεται με μια ξεδιάντροπη άνεση που δε διαθέτει καν την αρετή της επιτηδευμένης εξαπάτησης ή του κομψού αντιπερισπασμού. Οι κυβερνώντες, ακολουθώντας το αρχικό απόφθευγμα, λειτουργούν σαν όλα να είναι υπό έλεγχο, βοηθούμενοι απ’ την αυξημένη πειθαρχία της εποχής του κορονοϊου (η οποία αρχίζει να εσωτερικεύεται), αλλά και απο απουσία πόλωσης μέσω μιας αποτελεσματικής αντιπολίτευσης, εντός του θεαματικού μηχανισμού της “διαχείρισης της κοινής γνώμης”. Καμία αντίδραση δεν αντιμετωπίζεται σαν να έχει οποιοδήποτε βάρος. Αυτή ίσως είναι μια σοφή επιλογή, αν ο μέσος αποδέκτης της “κοινής γνώμης” έχει το χαρακτηριστικό να μυρίζει τον πανικό και τον φόβο και να τον ξορκίζει, θέλοντας απλά την ησυχία του.
Ο Δ. Κουφοντίνας προβαίνει σε μια μέχρις εσχάτων απεργία πείνας που αυτή τη στιγμή διαφαίνεται έντονα η πιθανότητα να του στερήσει τη ζωή. Το κράτος αδιαφορεί για το αίτημα (το οποίο στην προκειμένη περίπτωση είναι νομότυπο) και αντιμετωπίζει με δρακόντειο τρόπο, έντονη καταστολή και συλλήψεις, όποιους έστω και συμβολικά δηλώνουν την αλληλεγγύη τους. Θα περίμενε κανείς ότι αυτό θα ήταν μια επικίνδυνη κίνηση που δοκιμάζει τα αντανακλαστικά πολλών ανθρώπων και που οι κυβερνώντες θα έπρεπε να αποφύγουν. Όμως κι εδώ, η διαχείριση της κοινής γνώμης γίνεται με τέτοιον τρόπο ώστε να χαϊδεύονται τα ρεβανσιστικά ένστικτα των “πολεμίων της τρομοκρατίας” και οι εικόνες καταστολής να αποδεικνύουν έμπρακτα το δίκαιο του ισχυρότερου προς όλες τις κατευθύνσεις. Γιατί όποιος θέλει να διατηρήσει την ψευδαίσθηση ότι πατά στα πόδια του και παίζει το παιχνίδι, θα προσπαθήσει κι αυτός να “επηρεάσει την κοινή γνώμη”, με άνισα μέσα να δώσει τη μάχη σε ένα πεδίο που του εγγυάται την ήττα. Με τα υπάρχοντα μέσα, έχεις τρικάκια εναντίον τηλεοπτικού σήματος, blogs εναντίον δημοσιογραφικών σελίδων μεγάλου reach, “κινηματικοί” λογαριασμοί social media σε εποχές regulated content κι εναντίον σελίδων με μεγάλο προϋπολογισμό διαφημίσεων. Δεν υπάρχει καν μάχη. Κι ο χωρικός περιορισμός κι έλεγχος λόγω των μέτρων της πανδημίας εμποδίζει την εξάπλωση “αυτόνομων ζωνών”, ακόμα κι από υπάρχουσες δραστήριες κοινότητες, υποκουλτούρες, κινήματα. Τα πάντα βρίσκονται σε μια κατάσταση στάσης, εκτός απ’ τον κυρίαρχο μηχανισμό ελέγχου της κοινής γνώμης, ο οποίος συν τοις άλλοις τυχαίνει να είναι πιο ομοιογενής από ποτέ, χωρίς εσωτερικές συγκρούσεις που να τον ελέγχουν. Δεν υπάρχει κανένα μεγάλο αντικυβερνητικό μέσο μαζικής ενημέρωσης, καμία πολωτική αντιπολίτευση, κανένα δίλημμα, καμία ψευδαίσθηση επιλογής. Δεν Υπάρχει Εναλλακτική (TINA). Αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση έχει βάσιμους λόγους να πιστεύει ότι μπορεί να απορροφήσει το πολιτικό κόστος ενδεχόμενης θανάτωσης του Κουφοντίνα, αλλά και του σκανδάλου Λιγνάδη. Μπορεί ακόμα να χρησιμοποιήσει το κάθε ένα απ’ αυτά για να αποσπάσει την προσοχή της “κοινής γνώμης” απ’ το άλλο, ή απ’ οτιδήποτε άλλο προκύπτει. Κάθε αντίδραση *είναι* μικρότερη απ’ αυτή που θα πρεπε δικαιολογημένα να φοβούνται.
Αυτές είναι οι σκέψεις ενός τμήματος της κοινής γνώμης που βρίσκεται παγιδευμένο σε ακινησία μέσα σ’ ενα τεράστιο κύμα που αδυνατεί να κατευθύνει. Ωστόσο, όπως κάθε πειστικό θέαμα, η περιγραφή αυτή αποκρύπτει μια πραγματικότητα πιο πεζή μα στη συγκεκριμένη περίπτωση και πιο τρομακτική. Γιατί το άβουλο άτομο της κοίνης γνώμης δεν έχει ελπίδα μα δεν έχει κι ευθύνη. Το τεράστιο κύμα που δεν ελέγχουμε από στιγμή σε στιγμή θα καταρρεύσει, ξεβράζοντάς μας στην ακτή. Οι ανοχές κι αντοχές μας θα δοκιμαστούν ώσπου να μην έχουμε την πολυτέλεια της απραξίας. Κάποιοι έχουν φτάσει ήδη στα όριά τους. Θα ακολουθήσουν περισσότεροι. Μια πρώτη γεύση γι’ αυτό ήταν η επέκταση του αντιτρομοκρατικού νόμου στην τέχνη. Η λογοκρισία αυτού του είδους επιτίθεται στο μέγιστο πρόσχημα, σε μια μορφή ελευθερίας του λόγου που ανήκει μεταξύ άλλων και στα ιδεολογήματα του δυτικού κράτους, αλλά κυρίως, τη μόνη ελευθερία που πολλοί ασκούν ακόμη και που τους κάνει να ξεχνούν τον περιορισμό άλλων ελευθεριών τους. Η σοφή κυβέρνηση άκουσε την κοινή γνώμη. Κι ο καλύτερος μάγειρας συχνά ελέγχει τη θερμοκρασία του νερού με το δάχτυλό του κι ενίοτε καίγεται.
Όταν λοιπόν το κύμα μας ξεβράσει στην ακτή, συλλογικά, ως υποκείμενα της κάποτε ενιαίας παθητικής κοινής γνώμης, θα υποχρεωθούμε να σηκωθούμε και να τρέξουμε προς όποια κατεύθυνση. Η επιλογή που θα κάνουμε τότε, συνειδητή ή οχι θα κρίνει τα γεγονότα στην κοινωνική αρένα. Μέσα στο βουβό κύμα, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αναλύουμε και να κρίνουμε κάνοντας ηττοπαθείς προβλέψεις. Όμως θα κληθούμε να δράσουμε κι απο θεατές θα γίνουμε ηθοποιοί. Ίσως έχει χτυπήσει το πρώτο κουδούνι.
~Φ
Posted in General, ~Φ, Ανακοινώσεις | Comments Off on ‘treat all resistance as if it were less than you might justifiably fear’

Όλα σωστά

Posted on 2021/02/11 by fourierone
Έχουμε και λέμε:
  • φίμωση των καλλιτεχνών
  • ακραία βία κατά των φοιτητών, πατώντας τους με μηχανάκια, χτυπώντας τους με γκλομπιές και γροθοκοπώντας τους
  • συλλήψεις φοιτητών
  • απαγόρευση συναθροίσεων
  • ο Μητσοτάκης ανενόχλητος στην Πάρνηθα και στην Ικαρία
  • εισβολή στις φοιτητικές εστίες από την αστυνομία
  • νομοσχέδιο για αστυνομοκρατούμενα πανεπιστήμια
  • χλευασμός των θυμάτων σεξουαλικών παρενοχλήσεων
  • “γιορτή” από άντρακλες για τη σεξουαλική παρενόχληση ανήλικων αγοριών από καθηγήτριές τους
  • ο άπεργος πείνας Δημήτρης Κουφοντίνας οδηγείται σε διαρκή χειροτέρευση της υγείας του με την μη ικανοποίηση των απολύτως λογικών αιτημάτων του
  • ξυλοκοπήθηκε ένας φωτορεπόρτερ που κάλυπτε τα γεγονότα της πορείας
  • κατάργηση του 8ωρου
  • φίμωση των δημοσιογράφων από τον κ. Μπογδάνο
  • έλλειψη κρεβατιών, έλλειψη ΜΕΘ
Λογικά και αυτό το κειμενάκι/λίστα είναι παράνομο
Όλα σωστά
~Ν
Posted in General, ~Ν, Επικαιρότητα | Comments Off on Όλα σωστά

Για τα πρόσφατα γεγονότα στην ΑΣΟΕΕ

Posted on 2020/11/02 by fourierone
Είναι προφανές οτι η παρέμβαση στον πρύτανη της ΑΣΟΕΕ δεν αποτελεί δράση κανενός φοιτητικού συλλόγου, ούτε ανήκει στις πρακτικές του. Ωστόσο, πέρα απ’ αυτό, θεωρούμε αναγκαία μια κριτική στο γεγονός λόγω των συζητήσεων που έχουν αρχίσει γύρω απ’ το γεγονός, και την πολιτική εκμετάλλευση του ως αφορμή, από την κρατική καταστολή.
Αρχικά, ο στόχος της ενέργειας πρύτανης Μπουραντώνης, δεν εμφανίζεται σε καμία αναζήτηση στο Indymedia, ούτε καταγγέλλεται από κάποιο άλλο κινηματικό μέσο. Η ιστοσελίδα της κατάληψης Vancouver-Apartman, κατονομάζει πολλές φορές τον πρύτανη Γιακουμάκη, αλλά όχι τον αντιπρύτανη Μπουραντώνη. Συνεπώς, αυτοί που έκαναν την παρέμβαση, δίνοντας έμφαση στο πρόσωπο εκτός απ’ τη θέση, στοχοποίησαν “λάθος” άτομο, κάτι που είναι ενδεικτικό για την προσοχή και τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν την ίδια τους την παρέμβαση. Αν ο σκοπός ήταν η στοχοποίηση της θέσης και της θεσμικής εξουσίας του Μπουραντάνη, όπως του κάθε Πρύτανη, θα έπρεπε να επιλέξουν μια λιγότερο “προσωποποιημένη” ενέργεια. Κατονομάζουν δε τον Μπουραντώνη ως αντιπρύτανη (πού ήταν) την περίοδο των διώξεων στους φοιτητές και στις εκκενώσεις των καταλήψεων, ωστόσο κανένα κείμενο της περιόδου σχετικό δεν τον είχε καταγγείλει για τις εκκενώσεις. Όλα στοχοποιούσαν τον Γιακουμάκη. Εφόσον η ενέργεια στοχοποιεί πρόσωπο κι όχι αμιγώς τη θέση, το λάθος πρόσωπο είναι σοβαρό παράπτωμα. Ο νυν πρύτανης προφανώς ήταν συνυπεύθυνος, όπως κι υπόλοιπη ανώτερη διοίκηση του ΟΠΑ. Όμως δεν ήταν η αιχμή του δόρατος.
Πέρα απ’ αυτό, είναι διακριτή μια προσπάθεια έντονου συμβολισμού μεσω της διαπόμπευσης με το κρέμασμα ταμπέλας, κι όχι με άσκηση άλλου είδους βίας. Η εικόνα του πρύτανη με την ταμπέλα δημιούργησε αισθήματα αποτροπιασμού σε μεγάλο μέρος του κινήματος, εξαιτίας συνειρμών με τη διαπόμπευση κρατουμένων και αγωνιστών από την αστυνομία παλαιότερων εποχών, πρακτικές των ναζί που έκαναν το ίδιο πράγμα σε εκδιδόμενες γυναίκες, και άλλα παρόμοια περιστατικά, οπότε υπάρχει μια σκανδαλιστική αναχώρηση απ’ τη συνήθη σημειολογία της αριστεράς και της αναρχίας, γεγονός που προκάλεσε ακόμα και αναφορές σε φασιστικού τύπου ενέργειες. Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε το context και τις σχέσεις εξουσίας γύρω από κάθε πράξη, πως οι γνωστές διαπομπεύσεις γίνονται απ’ τον έχοντα την εξουσία προς τον αδύναμο, με στόχο την οριστική του συντριβή. Οι δράστες της ενέργειας δεν ήταν εντός μιας παρόμοιας δυναμικής, παρα μόνο ίσως κατά τη διάρκεια των 5’ της παρέμβασης, οπότε η αναγωγή της δράσης τους σε φασισμό είναι άστοχη. Κι ενώ το “θύμα” δεν ήταν, όπως όλα δείχνουν, ο εγκέφαλος των εκκενώσεων και των βιαιοπραγιών, είχε όντως θεσμική θέση που τον καθιστά εμπλεκόμενο. Όμως όταν κάποιος χρησιμοποιεί βαρείς συμβολισμούς, καλό είναι να το κάνει με σύνεση. Ένας τρόπος να αναγνωστεί η ενέργεια είναι η στιγμιαία και προσωρινή ανατροπή των σχέσεων εξουσίας, όπως συνέβαινε ιστορικά στις καρναβαλικές εκδηλώσεις, που ενέχουν την ανατροπή της κοινωνικής τάξης. Για λίγο ο εξουσιαστής γίνεται εξουσιαζόμενος κι ο εξουσιαζόμενος εξουσιαστής, ο διωκόμενος γίνεται διώκτης και το θύμα γίνεται θύτης. Όμως ο παραλληλισμός με το καρναβάλι τοποθετεί τον συμβολισμό ήδη στον χώρο του θεάματος, που διέπεται απ’ τους νόμους της κυρίαρχης τάξης της κοινωνίας. Η ευχαρίστηση που δυνητικά προκαλεί το θέαμα του ταπεινωμένου πρώην εξουσιαστή πηγάζει απ’ τον κυρίαρχο σαδισμό του θέσει καταπιεστή, κι όχι απ’ τη χειραφέτηση του κατα συνθήκην καταπιεστή και πρώην καταπιεζόμενου. Μια άλλη, λιγότερο ευνοϊκή ανάγνωση θα ηταν οτι μιμήθηκαν τη διαπόμπευση δοσιλόγων απ’ τους αντιφασίστες ή “εχθρών του κινήματος” από “ερυθροφρουρούς”, το οποίο θα σήμαινε ότι αναγνωρίζουν τους εαυτούς τους ως όργανα μιας άλλης εξουσίας η οποία πλέον δεν έχει υλική υπόσταση. Σε κάθε περίπτωση, το Θέαμα είναι ένας χώρος που κυριαρχείται απ’ τις κυριαρχες αντιλήψεις και τις επιβεβαιώνει, οπότε η επιλογή μιας θεαματικής ενέργειας είναι εξίσου αδιέξοδη με τη ρητορική της νομιμοφροσύνης από το “κίνημα”, γεγονός που οδηγεί στον επόμενο πόλο του παρόντος σχολιασμου:
Οι περισσότερες πολιτικές δυνάμεις καταδίκασαν απερίφραστα το γεγονός της παρέμβασης, ενώ στα μέσα κυριάρχησε ενας υπερ το δεον συναισθηματικός λόγος, με αποκορύφωμα καλέσματα για αστυνομική παρέμβαση από ανθρώπους που ανήκουν στο χώρο της αριστεράς και παραδοσιακά τοποθετούνται εναντίον της καταστολής. Ωστόσο, σχεδόν πουθενά δεν αναφέρεται το βασικό πρόβλημα της στοχοποίησης ουσιαστικά του λάθος ανθρώπου από την παρέμβαση, ενώ με μεγάλη ευκολία εκτοξεύτηκαν κατηγορίες για προβοκάτορες, ασφαλίτες, πληρωμένους πράκτορες που έχουν σκοπό να δυσφημίσουν το κίνημα. Αυτό αποδεικνύει ότι το λεγόμενο “κίνημα”, εαν και εφόσον υπάρχει ως κάτι ενιαίο, βρίσκεται σε θέση άμυνας και διέπεται από λογικές νομιμοποίησης, αγνοώντας ή αποκρύπτοντας οτι η πηγή της νομιμοποίησης ίδιαιτερα όταν αυτή εκφράζεται “αστυνομικά”, είναι το κράτος που απειλεί να του ασκήσει ακραία βία.
Η κυβέρνηση κι οι ομοϊδεάτες της κατηγορούν το “άσυλο ανομίας” των πανεπιστημίων, αποκρύπτοντας οτι το νομικό του πλαίσιο έχει καταργηθεί από πέρσι, κι έχει σπάσει στην πράξη με βιαιοπραγίες κατά φοιτητών εντός της ίδιας της ΑΣΟΕΕ. Στις 9 Νοεμβρίου 2019, έσπασε η κατάληψη Vancouver-Apartman με απόφαση της πρυτανείας, με τους ενοίκους της να έρχονται αντιμέτωποι με τα στόχαστρα laser των όπλων της ΕΚΑΜ. Στις 11 Νοεμβρίου τα ΜΑΤ διέλυσαν φοιτητική συνέλευση, αφου η πρυτανεία (στην οποία το “θύμα” ανήκε) είχε κηρύξει lock out της σχολής, ενώ λίγους μήνες αργότερα, στις 24 Φεβρουαρίου 2020, αστυνομικός χωρίς στολή τράβηξε το υπηρεσιακό του όπλο εντός του πανεπιστημιακού χώρου για να απειλήσει φοιτητές που είχαν αντιληφθεί την παρουσία του.
Είναι λοιπόν απολύτως σαφές ότι γίνονται μεθοδεύσεις καταστολής των κινηματικών δράσεων και του λεγόμενου φοιτητικού κινήματος, κι υπάρχει η πεποίθηση ότι αυτό το γεγονός θα αποτελέσει αφορμή για “απονομιμοποίση του κινήματος”. Το σίγουρο είναι ότι αυτή είναι η πεποίθηση του κου Χρυσοχοΐδη, ο οποίος από καιρό μιλά για την επερχόμενη ήττα των “2 άκρων”. Ωστόσο, αν το κίνημα έχει την ανάγκη για επιβεβαίωση απ’ την κυρίαρχη ιδεολογία, η οποία αυτή τη στιγμή στην πράξη συγκλίνει με την κυβερνητική πολιτική, δεν του αξίζει να ονομάζεται έτσι. Η στάση της σπασμωδικής και συναισθηματικής καταδίκης, κι οχι ψύχραιμης κι ουσιαστικής ανάλυσης και κριτικής καταδεικνύει έντονη αδυναμία αλλά κι εμμονή στην αυτοαστυνόμευση του κινηματικού χώρου. Φαίνεται υψίστης σημασίας να χαίρουν νομιμοποίησης κι αποδοχής μόνο δράσεις που έχουν εγκριθεί από τα επίσημα, μαζικά κανάλια δράσης, κι οι ολιγομελείς πρωτοβουλίες είναι στην καλύτερη περίπτωση αφελείς κι άστοχες, συνήθως προβοκατόρικες, ή ακόμα και πληρωμένες. Όμως ένα ισχυρό μαζικό κίνημα δε θα φοβόταν ότι θα δυσφημιστεί από τέτοιες ενέργειες (τις οποίες πλειοψηφικά θέτει εκτός της πρακτικής του), ενώ ένα ανίσχυρο δεν κερδίζει τίποτα με το να δείχνει τα δόντια του προσποιούμενο μια μαζικότητα που δε διαθέτει.
Ο υπουργός κος Χρυσοχοϊδης, έχει εκδώσει επικήρυξη για τους δράστες με μεγάλο χρηματικό ποσό. Απο μεγάλο μέρος της αριστεράς, αυτό συγκρίνεται με την απραξία για τη σύλληψη του ναζιστή Παππά, ο οποίος ανενόχλητος δίεφυγε μετά την καταδίκη του. Ωστόσο, η ίδια η λογική της επικήρυξης είναι δυσανάλογη και ακραία θεαματική. Ο υπουργός δρα σαν σερίφης. Το μήνυμα που δίνει είναι ότι, όποιος καλύπτει τους δράστες θα έχει την ίδια μοίρα μαζί τους. Μεγάλο μέρος του κινήματος ανταποκρίνεται στο κάλεσμα και προσπαθεί να διώξει από πάνω του τους ενόχους, βαφτίζοντάς τους, μάλιστα, ακόμα και πληρωμένους προβοκάτορες. Σε τέτοιο βαθμό πρέπει να φανεί οτι δεν ήταν ποτέ δικοί του. Αν δε ο υπουργός αποφασίσει να επικηρύξει και τον Παππά, θα έχει πατάξει επιτυχώς “και τα δυο άκρα”. “Προβοκάτορες” κι “ανόητοι” “δυσφημίζουν το κίνημα” με τη δράση τους; Η πανεπιστημιακή αστυνομία (που μπαίνει πια επισήμως στο τραπέζι) θα βοηθήσει στην απομάκρυνσή τους. Η παρουσία της στις σχολές θα ειναι μια συμβολική και μόνο προσβολή, θα μας χαλάει την αισθητική, όπως την χάλασε κι η παρέμβαση. Στην ουσία, καλό είναι όταν το κράτος μαζεύει τους προβοκάτορές του. Απλά ας το κάνει έξω, και ήσυχα. Την ίδια στιγμή που το κίνημα προσπαθεί να αποβάλει απ’ τους κόλπους του τους προβοκάτορες, φιλοκυβερνητικές οργανώσεις ζητούν ακριβώς το ίδιο πράγμα, αλλά απ’ τους επίσημους θεσμούς, σε μια περίεργη κοινωνική ομοφωνία. Παραδόξως, ο αποτροπιασμός για την ενέργεια και απ’ την αριστερά συντελεί στο αίσθημα ομοφωνίας που θα δικαιολογήσει την κατασταλτική παρέμβαση του κράτους, κάτι που δε θα συνέβαινε αν το “κίνημα” έκανε την κριτική του σε ήπιους και μη θεαματικούς τόνους. Όποιος προκλητικός, απερίσκεπτος και συμβολικά άστοχος χαρακτήρας της ενέργειας, ενισχύθηκε σε καταστροφικές συνέπειες όχι μόνο απ’ την κυβερνητική κατασταλτική ατζέντα αλλά και απ’ τη θεαματική δράση αυτων που έχουν θέσει εαυτόν ως θεματοφύλακα του κινήματος, οι οποίοι δεν ανήκουν σε μια συγκεκριμένη πολιτική δύναμη αλλά αποτελούν γενικότερη λογική.
Εν πάσει περιπτώσει, αν θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι κινηματικές δράσεις οφείλουν να αφήνουν αποτέλεσμα που να ευνοεί τους επόμενους αγώνες μας, δεν μπορούμε παρά να κρίνουμε κάθε δράση και απ’ το αποτέλεσμά της. Δε θα εστιάσουμε στην αφορμή που δίνεται απ’ την ενέργεια στην κρατική καταστολή, καθώς ο ετεροκαθορισμός είναι ένδειξη αδυναμίας. Θα επιμείνουμε όμως στο γεγονός πώς ο θεαματικός αντίκτυπος της ενέργειας αυτής αποξένωσε τους αποδέκτες του μηνύματός της, “αλληλεγγύη στις καταλήψεις”. Σε κάθε περίπτωση, η ύπαρξη μιας άστοχης ενέργειας δεν μπορεί να μας κάνει φορείς του αστυνομικού αφηγήματος ούτε να μας ωθήσει σε περιχαράκωση χάριν της “καθαρότητας” κάποιου ιδεώδους κινήματος. Αυτό δε σημαίνει ότι η βία από τα κάτω πρέπει να παραμένει υπεράνω κριτικης ή να γίνεται φετίχ. Καταδικάζουμε λοιπόν τη συγκεκριμένη πράξη μόνο στο συγκεκριμένο πλαίσιο και μόνο για τους λόγους που αναφέρθηκαν στην παραπάνω κριτική. Δε δεχόμαστε την κριτική των αριστερών δυνάμεων για το εν λόγω συμβάν καθώς όχι μόνο ενισχύει την κρατική παρεμβατικότητα στα δρώμενα του Πανεπιστημίου, αλλά κάνει την αρχή για την υπονόμευση και την εξάλειψη της χρήσης της βίας από τους πραγματικά αδυνάμους, όσους θέλουν δηλαδή να δρουν εκτός του μαζικού κινήματος.
Είναι όμως ανάγκη να σταθούμε έμπρακτα απέναντι στις μεθοδεύσεις της καταστολής εντός κι εκτός των πανεπιστημιακών χώρων, να μη παίρνουμε ίσες αποστάσεις απ’ την κρατική βία και την βιά του αδύναμου (έστω και εκφρασμένη μέσω μιας καταδικαστέας ενέργειας) και να χαράξουμε τρόπο δράσης σύμφωνα με τα συμφέροντα μας.
~Φουριέ
Posted in General, ~Φουριέ, Ανακοινώσεις, ΑΣΟΕΕ | Comments Off on Για τα πρόσφατα γεγονότα στην ΑΣΟΕΕ