Εδώ και πολύ καιρό, τουλάχιστον από την αρχή της πανδημίας αλλά και πιο πριν, βιώνουμε μια ολοένα αυξανόμενη ένταση της κρατικής βίας. Με αφορμή την υγειονομική κρίση βιώσαμε έντονα την καταστολή και την πειθαρχία σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας. Ωστόσο είναι ξεκάθαρο το γεγονός ότι η βία αυτή του κράτους έχει ξεπεράσει τα λεγόμενα προσχήματα.
Στις 22 Σεπτέμβρη ο Νίκος Σαμπάνης, Ρομά, έπειτα από καταδίωξη έπεσε νεκρός από πυρά αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ στο Πέραμα. Αμέσως έγινε γνωστό ότι συνέβη “συμπλοκή” μεταξύ “γνωρίμων στις αρχές κακοποιών” και αστυνομικών, κατά τη διάρκεια της οποίας οι ζωές των τελευταίων απειλήθηκαν. Ήταν άγνωστο εάν οι φερόμενοι ως κακοποιοί έφεραν όπλα, αλλά σε κάθε περίπτωση, προσπάθησαν να “μετατρέψουν ένα αυτοκίνητο σε όπλο”, εμβολίζοντας τις μοτοσυκλέτες των αστυνομικών και τραυματίζοντας, “ελαφρά ευτυχώς”, κάποιους από αυτούς. Οι αστυνομικοί “αμύνθηκαν” πυροβολώντας κατά του οχήματος, και από τη “συμπλοκή” ανασύρθηκε νεκρός ο “20χρονος οδηγός” Νίκος Σαμπάνης, ακόμα ένας επιβάτης του οχήματος συνελήφθη ενώ ένας τρίτος διέφυγε. Αργότερα έγινε γνωστό ότι ο Νίκος Σαμπάνης δεν ήταν ούτε 20 χρονών, ούτε εγκληματίας, ούτε οδηγός του οχήματος. Μάλιστα έγινε γνωστό ότι κανένας αστυνομικός δεν είχε τραυματιστεί· οι αστυνομικοί είχαν εντολή να σταματήσουν την καταδίωξη, την οποία και αγνόησαν, χρησιμοποιώντας 36 σφαίρες για την εξουδετέρωση του “κινδύνου”. Η δικαιοσύνη, κάνοντας τη δουλειά της, διερευνά το περιστατικό και τον χαμό του νεαρού πολίτη, χωρίς ωστόσο να προβαίνει σε “αχρείαστες εκδηλώσεις βαρβαρότητας”. Γι’ αυτό και άφησε ελεύθερους τους αστυνομικούς μετά την προανάκριση.
Όλες οι αρχικές πληροφορίες που μεταδόθηκαν αποδείχθηκαν ελλιπείς ή ψευδείς, όπως συνέβη και στην περίπτωση της δολοφονίας του Ζακ Κωστόπουλου από “καθωσπρέπει πολίτες” με τη συνδρομή αστυνομικών. Αποτελεί πάγια τακτική του κρατικού μηχανισμού να επιτίθεται στο ήθος των θυμάτων και να χαϊδεύει τα αιμοχαρή αντανακλαστικά το “απλού, φιλήσυχου κόσμου” ο οποίος χρειάζεται προστασία από κακοποιά στοιχεία και την αναθέτει σε δημίους και τιμωρούς. Μέλη της κυβέρνησης εξέφρασαν άμεσα πολιτική στήριξη στους αστυνομικούς “που έκαναν το καθήκον τους”, παρά το γεγονός ότι παραβίασαν τους νόμους που υποτίθεται ότι είναι επιφορτισμένοι να επιβάλουν. Όχι ότι η τήρηση των νόμων θα έσωζε τις ζωές των αδύναμων του συστήματος. Η ζωή του Σαμπάνη κόστιζε λιγότερο από ένα κλεμμένο αυτοκίνητο. Την έχασε επειδή παρανόμησε. Σε αντίθεση με αυτό που θα μπορούσε κανείς απλοϊκά να σκεφτεί, δεν είμαστε όλοι Ζακ, ούτε όλοι Νίκος Σαμπάνης. Δεν είναι το ίδιο πιθανό να καταλήξουμε δολοφονημένοι ως δυνητικά επικίνδυνα στοιχεία. Κι όσο δεν κάνουμε κάτι γι’ αυτό, επωφελούμαστε κι εμείς άμεσα απ’ αυτές τις αιμοσταγείς δομές. Αλλά ποτέ δε θα ξέρουμε εκ των προτέρων πότε θα είναι η σειρά μας.
Η δολοφονία αυτή είναι μόνο μία απ’ τις πολλές εκφάνσεις της κλιμάκωσης της κρατικής βίας. Μια άλλη είναι η βίαιη καταστολή στις πορείες, όπως αυτές στις 25-26/10.
Η πορεία στις 25/10 ήταν για τη δολοφονία του Σαμπάνη. Αυτή στις 26, ήταν για την απαίτηση συλλογής DNA από 14 φοιτητές που δραστηριοποιούνται πολιτικά εντός του πανεπιστημίου. Οι λεπτομέρειες της υπόθεσης αυτής είναι γνωστές απ’ τα κείμενα που έχουν προκύψει από σχετική συνέλευση, καθώς κι από αποφάσεις φοιτητικών συλλόγων. Οι 14 είχαν συλληφθεί στην περσινή κατάληψη της πρυτανείας του ΕΜΠ στις 17/11. Σε κάποια μη παράνομα αντικείμενα που βρέθηκαν εντός της κατάληψης, βρέθηκε DNA το οποίο ταυτοποιήθηκε με DNA που είχε βρεθεί το 2014 σε μη παράνομα αντικείμενα που συλλέχθηκαν μετά από πορεία για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Προφανώς, πρέπει να βρεθεί ποιος ήπιε μπύρα εντός της πρυτανείας το 2020 και είχε ματώσει η μύτη του σε μια πορεία το 14 ενώ ήταν ανήλικος. Η ελληνική δικαιοσύνη έχει ιστορικό καφκικών διώξεων εναντίον ανεπιθύμητων ανθρώπων που για κάποιο λόγο πρέπει να βάλουν μυαλό. Η αθωότητα δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να μη μπλέξεις. Ο Θεοφίλου έμεινε 5 χρόνια στη φυλακή μέχρι να αθωωθεί, η Ηριάννα κι ο Περικλής 1 χρόνο. Για πληρότητα αναφέρουμε ότι η αυτοδιάθεση του γενετικού υλικού προστατεύεται απ’ το Σύνταγμα. Για άλλη μια φορά ας δώσουμε σημασία στα προσχήματα. Το κράτος ανέκαθεν παραβιάζει τους δικούς του νόμους όταν το εξυπηρετεί, άλλα όταν δεν το κρύβει, σημαίνει ότι έχει ελάχιστα πράγματα να φοβάται. Εμείς περισσότερα…
Στις πορείες 25-26/10 γίναμε μάρτυρες και της ανεξέλεγκτης αστυνομικής βίας απέναντι σε περαστικούς που είτε δεν κοίταξαν τη δουλειά τους είτε απλά βρέθηκαν στο “λάθος μέρος τη λάθος στιγμή”. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε τις περιπτώσεις τραυματισμού περαστικής γυναίκας με αποτέλεσμα την εξάρθρωση του ώμου της, της επίθεση σε δικηγόρο που “τόλμησε να πει” σε άντρα των ΜΑΤ να πάρει το πόδι του από το λαιμό διαδηλωτή και σε διερχόμενο μοτοσικλετιστή τον οποίο προσπάθησαν να κατεβάσουν από τη μηχανή του ως ύποπτο στο “χώρο του εγκλήματος”. Οι κινήσεις των ΜΑΤ δείχνουν ότι προσπάθησαν να διαλύσουν την πορεία πριν καν αυτή ξεκινήσει ενώ η έντονη βία είχε ως αποτέλεσμα των βαρύ τραυματισμό πολλών εκ των διαδηλωτών. Οι συλληφθέντες της πορείας στην πλειοψηφία τους τραυματίστηκαν με αποτέλεσμα να οδηγηθούν στο νοσοκομείο. Δύο από αυτούς είναι συμφοιτητές μας. Δεν πιστεύουμε ότι μπορούμε να παραμείνουμε άπραγοι.
Γι’ αυτούς τους λόγους καλούμε στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου την Τετάρτη 3/11. Πιστεύουμε ότι είναι επιτακτική ανάγκη να γίνουν απ’ τους Φοιτητικούς Συλλόγους δράσεις και κινητοποιήσεις ενάντια στην κρατική βία και την καταστολή. Στη βάση αυτών των ζητημάτων καλούμε σε συζήτηση και διαμόρφωση πρότασης εντός της συνέλευσης. Προτείνουμε αυτή να γίνει με ανοιχτή και οριζόντια διαδικασία κυκλικών τοποθετήσεων πάνω σε θέματα που θα προαποφασιστούν απ’ το ίδιο το σώμα στην αρχή της Συνέλευσης.